Vakur Barut benim on seneyi aşkın önce Penguen Dergisi'nde tanıdığım karakterdi ve benim için çok ayrı bir yeri var. Daha elime ben de çizerim ki lan diye kağıt kalem almadığım, sadece karikatür dergilerini merakla ve hayranlıkla karıştırdığım sıralardı. Damlarda gezerek yolunu bulmaya çalışan, maço gibi ama kalpli gömlek de giyen, belki emoluğun bile bilinmediği zaman diliminde saçı öne düşen ve onu bir eliyle bir hışımla flap diye geriye atan ve biraz da şizofrenik halleri olan bu karaktere bayılmıştım, halleri, tripleri, karşısına çıkan insanları çıktıklarına pişman etmesi fena güldürüyordu beni. Sonra aniden yokoldu... Senelerce bu karakterin çizeri "Suat Gönülay noldu?" diye düşünmeye itti beni, bunu boş bir cümle olarak yazmadım, gerçekten de merak ediyordum, dert olmuştu diyebilirim. Bu böyle yıllarca sürdü ve bir gün D&R'da kendisine ait bir çizgi roman gördüm de anca rahatladım. Oh şükürler olsun Suat Gönülay çizmeyi bırakmamış! Kendisiyle tanışıklığım dahi yokken bu denli dert olması kendisinin ne kadar başarılı olduğunun da kanıtı niteliğinde. Belki çabuk tüketen bir topluma dönüşerek çizgi roman kültürünü ve değerli çizerlerimizi biz yok ettik, L-Manyak dışında aylık mizah dergisinin kalmaması bunu ispatlıyor sanki.
Yıllar sonra Kahramanlar Kapışması gibi bir projeyle bu karakterin tekrar hatırlanmasında emeği olan herkese kendi adıma teşekkür ederim. Bu vesileyle Vakur Barut'u elimden geldiği kadarıyla çizme cürretinde bulundum (gerçi çizmiş gibi de olmadım sanki, silüet ya :) ) Suat Gönülay üstada sevgilerimi, saygılarımı sunarım.
Çizerin vefalı olanı tadından yenmez :)
YanıtlaSil